Blog
18 april 2017
Zo, dat is lang geleden! Maar stil zitten was er echt niet bij. Workshops geven, fotosessie's en bijeenkomsten waren de bijna wekelijkse activiteiten. En niet te vergeten aan mijn nieuwe website werken. Bij een website bouwen komt veel kijken. Ten eerste een pagina bedenken. Ten tweede vullen en dan testen, testen en nog eens testen.
Ik heb natuurijk rekening gehouden met mijn fotostijl; Rust, emotie en hoge detail.
Geniet er van.
2 oktober 2016
Op 26 augustus ben ik benaderd door Bijleveld-Mannenmode, een kledingzaak waar ik zelf vaste klant ben. Of ik binnen 2,5 week hun nieuwe najaar- wintercollectie vast wil leggen voor hun nieuwe folder die over een maand uitkomt. Het zit hem niet in het uitvoeren van fotograferen, maar in het bedenken, want dat lieten ze aan mij over. Normaal gesproken doe je daar misschien een maand over voordat je aan de sessie begint. Maar dit betekend spoed. Ik hoefde daar niet over na te denken en heb deze opdracht met beide handen aangepakt.
Al snel waren we het met elkaar eens: fotograferen op een toplocatie, ‘Boutique hotel The Roosevelt’ met een tintje humor zoals dames in herenpakken. Maar wel op een stijlvolle manier. Op de dag zelf (28 graden Celsius) kwam het team met nog meer leuke ideeën waarnaar er snel gehandeld werd. We hebben maar een paar uur gebruik kunnen maken wan het hotel want de hotelgasten stonden alweer op de stoep om in te checken en te genieten van het mooi Middelburg. De overige foto’s hebben we buiten vastgelegd.
Nu ik de folder heb gezien, een geslaagde samenwerking! De zweetdruppels zijn opgedroogd en er blijven mooie herinneringen aan over. En wanneer de klant dan ook nog eens aangeeft dat de folder zeer geslaagd is….. dan ben ik ook pas tevreden.
Ik wil het Bijleveld-Mannenmode team en Boutique hotel The Roosevelt bedanken voor de prettige, warme en leuke samenwerking. Ook voor de kans en vertrouwen die ik gekregen heb.
De nieuwe ideeën dwarrelen alweer door mijn hoofd. I just love my job!
13 April 2016
11 April 2016
Afgelopen zaterdag 9 april ben ik eindelijk afgestudeerd als Vakfotograaf aan de Fotovakschool te Rotterdam.
Als eindopdracht hebben we als klas een expositie gehouden in Galerie Wind in Rotterdam. Ons werk werd beoordeeld door een docent en externe examinator.
Voor zowel expositie en portfolio haalde ik Cum Laude, een 10. Trots ben ik zeker. De klas en lessen mis ik nu al maar zal toch mijn eigen vleugels moeten uitslaan wil ik verder in de fotografie.
Als eindopdracht hebben we als klas een expositie gehouden in Galerie Wind in Rotterdam. Ons werk werd beoordeeld door een docent en externe examinator.
Voor zowel expositie en portfolio haalde ik Cum Laude, een 10. Trots ben ik zeker. De klas en lessen mis ik nu al maar zal toch mijn eigen vleugels moeten uitslaan wil ik verder in de fotografie.
Ik kijk terug op een geweldige 2 jaar studie. Hieronder een indruk van de expositie met een geslaagde glunderende vakfotograaf.
27 April 2016
Alweer een tijd geleden dat ik iets op mijn blog heb geschreven. Maar het was dan ook een drukke periode met focus op mijn afstudeerproject, ‘de man met hedendaagse baard’. In een ruimte boven cafe de Bommel in Middelburg, 6 mannen gefotografeerd en nog een BN’er in het NOS gebouw op het media park in Hilversum. Maar daarover zo meteen meer.
Zaterdag 9 april, mijn afstudeerdag, komt aardig dicht in de buurt. Wij als klas hebben besloten in Galerie Wind in Rotterdam te exposeren. Allemaal een meter of 5 aan wand om onze eindproject te exposeren en portfoliomap te presenteren. Maar voor mijn oude portfoliomap zijn wereldwijd geen insteekhoezen meer te verkrijgen. Dan maar een map laten maken door Annelies Grimbergen van Kadra in Amsterdam. Een snoepwinkeltje waar je bij het selecteren en bespreken, portfoliomappen en dozen te zien krijgt van andere beroemde fotografen.
Dinsdag 22 maart ging ik mijn portfoliomap ophalen, en op dezelfde dag proefafdrukken beoordelen bij Martin Zwaan in Maasland. Tja, daar ligt jouw werk tussen dat van Anton Corbijn en Robin de Puy. Ook weer zo’n leerzaam en oh zo leuk snoepwinkeltje.
Nog even een hapje eten voor de laatste activiteit die dag. Het vastleggen van een bekende Nederlander in het NOS gebouw. Maar dit gebeurde allemaal op de dag van het schokkende nieuws over de bomaanslagen van Zaventem en Brussel. Een beetje chaotisch daar in het gebouw. Maar gelukkig kon en wilde Eric Corton nog tijd vrijmaken om in 10 minuten zijn portret te laten maken voor mijn serie. En dat terwijl ik bij anderen soms een half uur nodig had.
Veel geregel maar wel erg leuk. Zoals ik al eerder heb geschreven in mijn blog, zo maak je gekke dingen mee en kom je nog eens ergens als fotograaf. Heerlijk!
16 December 2015
Zoals ik in de vorige blog schreef, kom je nog eens ergens als fotograaf.
Voor mijn serie beroepen in, op en om het water bezocht ik een vuurtorenwachter op zijn werkplek Vuurtoren Westhoofd in Ouddorp. Een van de 3 bemande vuurtorens in Nederland en niet open voor publiek.
Het was nog vroeg in de ochtend waardoor de lamp van de vuurtoren nog aan stond. Met een lekker kopje koffie werd ik verwelkomd en ingelicht door Machiel Arnold over het reilen en zeilen in de vuurtoren. Zodra het wat lichter begon te worden stopte de lamp met draaien en dus ook branden. Ik kon mijn spullen opstellen maar dat mocht niet baten. Er kwam een hevige regenbui aan en werd het weer donker waardoor de lamp weer aan ging. Nog even geduld dus.
Voor mijn serie beroepen in, op en om het water bezocht ik een vuurtorenwachter op zijn werkplek Vuurtoren Westhoofd in Ouddorp. Een van de 3 bemande vuurtorens in Nederland en niet open voor publiek.
Het was nog vroeg in de ochtend waardoor de lamp van de vuurtoren nog aan stond. Met een lekker kopje koffie werd ik verwelkomd en ingelicht door Machiel Arnold over het reilen en zeilen in de vuurtoren. Zodra het wat lichter begon te worden stopte de lamp met draaien en dus ook branden. Ik kon mijn spullen opstellen maar dat mocht niet baten. Er kwam een hevige regenbui aan en werd het weer donker waardoor de lamp weer aan ging. Nog even geduld dus.
Het moment brak aan om toch de foto te maken die ik in gedachten had. Ja, zo een vuurtoren is wel van formaat. Maar de lamp ook waardoor ik weinig ruimte had om te kunnen werken. Met al het staalwerk, reflecterend glas en beperkte ruimte is het toch gelukt. Zie foto’s hieronder.
12 December 2015
Als fotograaf maak je gekke dingen mee en kom je nog eens ergens.
Laatst heb ik een serie beroepsportretten gemaakt voor mijn opleiding. Als thema had ik beroepen in, op en om het water. Ik wilde de niet vanzelfsprekende beroepen vastleggen. Een verkeersleider van de vaart, een beroepsduiker, een muskusrattenvanger en een vuurtorenwachter.
Ik had echter nog een beeld in mijn hoofd van een toch wel vanzelfsprekende beroep met water, een brandweerman. Ik zag het helemaal voor me een brandweerman, met in de achtergrond een brandweerwagen waarvan het blauwe licht van de zwaailichten door een brede straal water straalde, vast te leggen.
Een afspraak was gauw gemaakt, maar de foto minder snel. Met volle medewerking van de brandweer mocht ik zelf een toepasselijke brandweerwagen uitkiezen. Het water kwam vanuit een andere wagen. Na wat testbeelden te hebben gemaakt raakte de tank leeg. “Geen probleem” zei de brandweerman, die vullen we even bij. Na ongeveer 10 minuten wachten was de watertank weer vol en konden we weer verder. En, oh ja. Het waaide ook nog eens zo hard dat een studiolamp 2x omviel ondanks gewichten aan het statief.
Het moment kwam dat alles draaide en klaar stond maar plots………. Ze moesten uitrukken. Stond ik daar alleen voor de kazerne met mijn apparatuur, een half ondergelopen plein en een brandweerwagen. Het ergste nog, ik had geen foto.
Laatst heb ik een serie beroepsportretten gemaakt voor mijn opleiding. Als thema had ik beroepen in, op en om het water. Ik wilde de niet vanzelfsprekende beroepen vastleggen. Een verkeersleider van de vaart, een beroepsduiker, een muskusrattenvanger en een vuurtorenwachter.
Ik had echter nog een beeld in mijn hoofd van een toch wel vanzelfsprekende beroep met water, een brandweerman. Ik zag het helemaal voor me een brandweerman, met in de achtergrond een brandweerwagen waarvan het blauwe licht van de zwaailichten door een brede straal water straalde, vast te leggen.
Een afspraak was gauw gemaakt, maar de foto minder snel. Met volle medewerking van de brandweer mocht ik zelf een toepasselijke brandweerwagen uitkiezen. Het water kwam vanuit een andere wagen. Na wat testbeelden te hebben gemaakt raakte de tank leeg. “Geen probleem” zei de brandweerman, die vullen we even bij. Na ongeveer 10 minuten wachten was de watertank weer vol en konden we weer verder. En, oh ja. Het waaide ook nog eens zo hard dat een studiolamp 2x omviel ondanks gewichten aan het statief.
Het moment kwam dat alles draaide en klaar stond maar plots………. Ze moesten uitrukken. Stond ik daar alleen voor de kazerne met mijn apparatuur, een half ondergelopen plein en een brandweerwagen. Het ergste nog, ik had geen foto.
Gelukkig mocht ik op een ander moment de foto opnieuw maken. Uit veiligheid besloot ik het wat simpeler te houden. Alleen de brandweerman.